Αναγόρευση κυρίας Μαριάννας Β. Βαρδινογιάννη

σε Επίτιμη Διδάκτωρ Ιατρικής

Πανεπιστήμιο Αθηνών, 27 Μαρτίου 2019

 

Ομιλία κυρίας Μαριάννας Β. Βαρδινογιάννη

«Ανθρωπισμός και Εθελοντισμός : Όταν η υπεράσπιση της υγείας και η αλληλεγγύη γίνονται στάση ζωής»

 

Εξοχότατε κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας,

Κυρίες και Κύριοι,

 

Αισθάνομαι βαθύτατη συγκίνηση από τη μεγάλη αυτή τιμή! Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου!

 

Πριν από 30 χρόνια, όταν ξεκινούσα μαζί με τα ιδρυτικά μέλη του Συλλόγου ΕΛΠΙΔΑ αυτό το μακρύ ταξίδι για τη σωτηρία των παιδιών που έπασχαν από καρκίνο, θα μου ήταν πολύ δύσκολο να πιστέψω πως θα έφτανε η στιγμή που θα δεχόμουν αυτή την ύψιστη διάκριση, έναν τιμητικό διδακτορικό τίτλο, από το Πανεπιστήμιο Αθηνών και μάλιστα από τον χώρο της Ιατρικής!

 

Με μεγάλη σεμνότητα και ταπεινότητα, στέκομαι σήμερα εδώ, σ’αυτόν το χώρο της γνώσης και του πολιτισμού, αναλογιζόμενη τα τεράστια επιτεύγματα που έχουν σημειωθεί στον κόσμο και στη χώρα μας από το έργο ζωής και τις θυσίες  επιστημόνων, γιατρών και ερευνητών, που φέρουν τον τίτλο του διδάκτορα, για το καλό της ανθρωπότητας.  

 

Και είμαι πραγματικά υπερήφανη ως Ελληνίδα για τα 182 χρόνια σημαντικού και σπουδαίου έργου της Ιατρικής Σχολής Αθηνών, μιας από τις  κορυφαίες σχολές παγκοσμίως.

 

Η ευθύνη του τίτλου αυτού γίνεται ακόμα μεγαλύτερη καθώς αισθάνομαι πως στο πρόσωπο και στη δράση μου το Πανεπιστήμιο Αθηνών  δεν αναγνωρίζει ένα συγκεκριμένο επιστημονικό έργο, αλλά μία στάση ζωής κι ένα έργο πάνω από όλα ανθρωπιστικό.

 

O Aνθρωπισμός βρίσκεται πίσω από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα του ανθρώπου, αλλά και πίσω από μικρές καθημερινές πράξεις κοινωνικής αλληλεγγύης και αγάπης.

 

Βρίσκεται μέσα σε οράματα που μετουσιώνονται σε πράξη με διαρκείς αγώνες.  Πίσω από τις ίσες ευκαιρίες για όλους, την κοινωνική δικαιοσύνη  και το ανθρώπινο δικαίωμα στην υγεία. 

 

Στο επίκεντρο της πίστης μας στην αξία και την αξιοπρέπεια όλων των ανθρώπων.

 

Αποτελεί τη βάση της Ηθικής Οικουμενικότητας, του συνόλου δηλαδή των ηθικών αξιών που είναι κοινές σε όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως γλώσσας, χρώματος, θρησκείας, φύλου ή εθνότητας.

 

Βρίσκεται στην δύναμη της μητρότητας που κάνει την καρδιά μιας μητέρας να χτυπά το ίδιο για όλα τα παιδιά του κόσμου, αλλά  και στο μοίρασμα του ψωμιού στο οικογενειακό τραπέζι που γίνεται το πρώτο μάθημα αλληλεγγύης και ανθρωπιάς.

 

Κυρίες και Κύριοι,

 

Έχουμε το προνόμιο να είμαστε η γενιά που έζησε και ζει μέσα σε δύο διαφορετικές χιλιετίες!

 

Αφήσαμε πίσω μας έναν δύσκολο αλλά και θαυμαστό 20^ο αιώνα και χτίζουμε τον 21^ο με νέους ορίζοντες και προσδοκίες για την ζωή και με ελπίδα απέναντι στις πολυδιάστατες προκλήσεις του.

 

Και αυτό γίνεται χάρη σε εκείνους τους ανθρώπους που μπορούν να ονειρεύονται και να οραματίζονται για το μέλλον. Σε αυτούς που υιοθετούν μια κριτική σκέψη απέναντι στα πράγματα και γίνονται πρωταγωνιστές στη δική τους ζωή δημιουργώντας το δικό τους πεπρωμένο.

Χάρη σε αυτούς που αναγνωρίζουν την μία και μόνη ανθρωπότητα στην οποία ανήκουμε. Χάρη σε όσους βοηθούν να ακουστεί η φωνή όσων δεν είναι αρκετά δυνατή και που τείνουν χέρι βοηθείας και συμπαράστασης σε όσους είναι λιγότερο τυχεροί.

 

Σε όλους όσους είναι δημιουργοί και φορείς του πολιτισμού μας. Και ανάμεσα σε αυτούς, τα παιδιά μας, η νέα γενιά που τροφοδοτεί την εξέλιξη με την ενέργεια, τον δυναμισμό και την θετική της οπτική.

 

Η νέα γενιά είναι ο πρωταγωνιστής στην ιστορία του 21^ου αιώνα και σε αυτήν οφείλουμε όλοι να κληροδοτήσουμε μονοπάτια ελπίδας και ανθρωπισμού που είναι η μόνη απάντηση μπροστά σε ένα κόσμο που αλλάζει με ιλιγγιώδη ταχύτητα και όπου μόνο οι οικουμενικές αξίες μπορούν να συγκρατήσουν την απώλεια της ανθρώπινης ταυτότητάς μας.

 

«Σε αυτόν τον κόσμο που συνεχώς στενεύει- είχε τόσο ωραία πει ο Σεφέρης- ο καθένας μας χρειάζεται τους άλλους». Πρέπει να υπηρετήσουμε τον άνθρωπο όποιος κι αν είναι, όπου κι αν βρίσκεται.

 

Κυρίες και Κύριοι,

 

Με την ΕΛΠΙΔΑ είχαμε την τύχη να μπορούμε να συνδυάσουμε την θεωρία με την πράξη.

Να κάνουμε το όραμα πραγματικότητα. Και να μετουσιώσουμε την αγωνία μας για τα παιδιά με καρκίνο και τις οικογένειές τους σε έργα πολύ σημαντικά για τη χώρα μας, όπως ανέφεραν οι εκλεκτοί ομιλητές απόψε τους οποίους ευχαριστώ θερμά.

Γυρίζοντας πίσω στο 1990, αυτό που έχει χαραχτεί βαθιά στην καρδιά μου είναι τα δακρυσμένα μάτια των γονιών και η απόγνωση στο βλέμμα τους. Το βλέμμα αυτό ήταν που καθοδήγησε τα βήματά μου από εκείνη τη στιγμή και μετά, σε ένα σκοπό. Να δώσω στα παιδιά μια ευκαιρία για ελπίδα.

 

Αυτό τον σκοπό μοιράστηκα και με άλλους φίλους που τρέφουν την ίδια ευαισθησία απέναντι στον συνάνθρωπο και φτιάξαμε τη δική μας ΕΛΠΙΔΑ. 

 

Τα παιδιά εκείνα έγιναν για μένα και δικά μου παιδιά και θυμάμαι, σαν να ήταν χθες, την αγωνία για τις πρώτες μεταμοσχεύσεις που έγιναν στην Μονάδα Μεταμόσχευσης Μυελού των Οστών που δημιουργήσαμε ως πρώτο μας βήμα.

 

Σε αυτή την  Μονάδα, που ξεκίνησε με 4 κρεβάτια και τώρα έχει 18, έχουν μεταμοσχευθεί περισσότερα από 1000 παιδιά, και χιλιάδες ακόμα έχουν σωθεί μέσα από το Ογκολογικό μας Νοσοκομείο. Το Νοσοκομείο μας που εξελίσσεται σε «Κέντρο Αριστείας» για να γίνονται 4 στα 4 παιδιά μας εντελώς καλά. 

 

Τολμώ να πω πως ατενίζω πλέον το μέλλον με αισιοδοξία. Γιατί τα ίδια τα παιδιά μας διδάσκουν πως όλα είναι δυνατά όταν ο καρκίνος μπορεί να νικηθεί.

Αυτά με κάνουν να ονειρεύομαι έναν κόσμο χωρίς σύνορα στην υγεία όπου η γνώση θα μοιράζεται και το δικαίωμα στην υγεία θα είναι κοινό για όλους. Όπου τα παιδιά δεν θα χρειάζονται να ταξιδέψουν μακριά από το σπίτι τους και τους φίλους τους για να θεραπευτούν.

Στη νέα σελίδα που ξεκινά η ΕΛΠΙΔΑ, μέσα από μεγάλες συνεργασίες σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, λαμβάνουμε υπόψη πως ο κόσμος της τεχνολογικής και επιστημονικής γνώσης και της ψηφιοποίησης,  από τη μία πλευρά, καθώς και η δύναμη του εθελοντισμού, από την άλλη, μπορούν να γίνουν βασικοί πυλώνες του αύριο.

Στη χώρα μας υπάρχει πλεόνασμα συμπόνιας και καλής θέλησης που περιμένει να εκφραστεί και να αξιοποιηθεί  για έναν γόνιμο και διαρκή σκοπό.

 

Και αυτό το διαπιστώνουμε καθημερινά μέσα από την ανιδιοτελή προσφορά των εθελοντών δοτών μυελού των οστών που καθημερινά αυξάνονται μέσα από τον Σύλλογο «ΟΡΑΜΑ ΕΛΠΙΔΑΣ» και εξελίσσονται στο μεγαλύτερο εθελοντικό κίνημα στην Ελλάδα.

 

Το έργο της ΕΛΠΙΔΑΣ δεν τελειώνει ποτέ. Είναι και θα είναι πάντα μια αγκαλιά σε όσους θέλουν να προσφέρουν, όπως η Νέα Γενιά του Συλλόγου μας που εκφράζεται μέσα από το ELPIDA YOUTH και το ΕLPIDA JUNIOR , τα μικρά παιδιά που ενισχύουν το έργο μας με ό, τι μπορεί να προσφέρει μια παιδική καρδιά.

 

Η ΕΛΠΙΔΑ λειτούργησε και λειτουργεί πάντοτε ως συνδετικός ιστός, ενώνοντας όλους τους  Έλληνες σε έναν κοινό αγώνα.

 

Η συγκινητική ανταπόκριση της ελληνικής Πολιτείας και κοινωνίας σε κάθε μας κάλεσμα ανέδειξε την τεράστια δυναμική που υπάρχει στη χώρα μας, το φιλότιμο και τον αλτρουισμό που χαρακτηρίζει τον λαό μας . 

 

Η αγάπη του κόσμου έρχεται  σε εμάς με πολλούς τρόπους, αλλά αυτό που με συγκλονίζει περισσότερο είναι η στήριξη από τους ανθρώπους που οι ίδιοι στερούνται, αλλά δεν διστάζουν να προσφέρουν έστω κι 1 Ευρώ από το υστέρημά τους σε κάποιον που το έχει μεγαλύτερη ανάγκη.

 

Από το ζεστό ψωμί που προσφέρει κάθε πρωί ο φούρνος της γειτονιάς στις οικογένειες του Ξενώνα μας, μέχρι τις οικονομίες των μαθητών που αφιερώνονται σε άλλα παιδιά λιγότερο τυχερά.

Πράξεις ανθρωπιάς, πράξεις αγάπης.

 

Κύριε Πρύτανη,

 

Με τον τόσο τιμητικό τίτλο που μου επιδίδετε σήμερα, δίνετε ένα άλλο νόημα, και μια διαφορετική αξία σε αυτή την «αποστολή ζωής για τον άνθρωπο» που επέλεξα ως πορεία της ύπαρξής μου.

Με όλη μου την καρδιά, σας ευχαριστώ!

 

Σας ευχαριστώ για αυτή την τιμή καθώς και για το γεγονός πως είστε ένας πολύτιμος σύμμαχος στο έργο μας.

 

Ένα μεγάλο ευχαριστώ θα ήθελα να εκφράσω στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, κύριο Προκόπιο Παυλόπουλο, και την σύζυγό του κυρία Σίσσυ Παυλοπούλου για την παρουσία τους σήμερα εδώ που με τιμά βαθύτατα και για την ανεκτίμητη συμβολή τους σε κάθε μας προσπάθεια για τα παιδιά.

 

Ευχαριστώ θερμά τον Πρόεδρο της Ιατρικής Σχολής Αθηνών Καθηγητή Πέτρο Σφηκάκη και όλα τα μέλη της Ιατρικής Σχολής και ολόκληρου του Πανεπιστημίου για την μεγάλη αυτή τιμή.

 

Απόψε όμως δεν θα βρισκόμουν εδώ χωρίς την αμέριστη συμπαράσταση του συζύγου μου Βαρδή και της αγαπημένης μας οικογένειας, που είναι πάντα στο πλευρό μου και με ενθαρρύνουν σε κάθε μου βήμα.

Τις μοναδικές στιγμές που μοιράζομαι σήμερα μαζί σας τις αφιερώνω σε ολόκληρη την οικογένεια της ΕΛΠΙΔΑΣ:

-Στους μικρούς μας ασθενείς, τους πρωταθλητές της ζωής που με το θάρρος και την καρτερικότητά τους γίνονται η έμπνευση και η πηγή της δύναμής μας.

 

Όπως τον Παναγιώτη, που τον βλέπω εδώ σήμερα με τόσο μεγάλη συγκίνηση. Είναι το πρώτο μας παιδί που υπεβλήθη σε μεταμόσχευση και κράτησα στα χέρια μου όταν ήταν 16 μηνών.

Και τώρα είναι ένας από τους νικητές μας!

Και δουλεύει στην ΕΛΠΙΔΑ αλλά και ετοιμάζεται να παντρευτεί.

Μάλιστα με τιμή και τόσο μεγάλη χαρά θα είμαι η κουμπάρα του!

 

-Στους γονείς τους, τους αφανείς ήρωες, των οποίων οι θυσίες γίνονται παράδειγμα για να μην κάνουμε ποτέ πίσω. 

 

-Στους γιατρούς και τους νοσηλευτές μας που αγωνίζονται καθημερινά για να σώσουν ζωές.

 

-Στους δότες μας που προσφέρουν  μέρος του εαυτού τους για να σωθεί ένας συνάνθρωπός τους.

 

-Στους εθελοντές μας, στα μέλη μας και στους υποστηρικτές μας που σχηματίζουν μια τεράστια αλυσίδα αγάπης  γύρω από τα παιδιά και ενδυναμώνουν τις προσπάθειές μας.

 

-Σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία που έγινε μία γροθιά για τα παιδιά γιγαντώνοντας την ΕΛΠΙΔΑ και αποδεικνύοντας ότι, παρά τις όποιες δυσκολίες, οι αξίες της αλληλεγγύης, του εθελοντισμού και της αγάπης προς τον συνάνθρωπο μπορούν να κάνουν τη διαφορά. 

Αυτό είναι η ελπίδα. Ξεκινά από μια ζεστή αγκαλιά και δίνει φτερά!

 

Σας ευχαριστώ!